مقایسه شیر توپی و شیر پروانه ای

یک شیر توپی دارای یک توپ کروی توخالی (F) است که در یک یا هر دو انتها می چرخد. انتهای بالای توپ به یک شفت (C) متصل است که توسط یک دسته (A) می چرخد تا موقعیت سوپاپ را برای باز یا بسته شدن تغییر دهد. هنگامی که به طور کامل باز است، سوراخ در توپ به موازات جهت جریان لوله قرار دارد. توپ روی یک نشیمنگاه (E) در داخل بدنه سوپاپ (G) قرار دارد. شیر توپی را می توان به صورت دستی، الکتریکی و پنوماتیک کنترل کرد.

شیرهای توپی همچنین می توانند جهت جریان سه طرفه یا چهار طرفه در سوراخ T یا L شکل داشته باشند. سوراخ در یک شیر توپی می تواند از اندازه کوچکتر از قطر لوله (درگاه کاهش یافته یا سوراخ کاهش یافته)، اندازه ای برابر با قطر لوله (درگاه کامل) یا طراحی پورت V متفاوت باشد. طراحی توپ بر ویژگی های جریان تأثیر می گذارد. یک شیر توپی می تواند افت فشار در سراسر یک شیر توپی پورت کاهش یافته یا افت فشار تقریباً صفر در یک شیر توپی کامل داشته باشد، در حالی که طراحی پورت V برای کنترل جریان پایدار ایده آل است.

برخلاف شیرهای پروانه ای، شیرهای توپی در صورت بسته شدن کامل نشتی صفر دارند. فشار سیال در بالادست سوپاپ، توپ را به مهر و موم فشار می دهد و موقعیت قطعی مثبت را تضمین می کند. شیرهای توپی به راحتی با اختلاف فشار بالا در دو طرف شیر باز می شوند و بنابراین نیازی به بای پس متعادل کننده فشار ندارند.

اگر در حال مقایسه دو نوع شیر برای کنترل جریان هستید، متوجه خواهید شد که شیر پروانه ای مزایای زیادی دارد. اتصال بدون فلنج آن اجازه می دهد تا مقرون به صرفه تر از شیر توپی باشد. همچنین کمتر مستعد خوردگی است. این یک نکته کلیدی هنگام مقایسه شیرهای پروانه ای با شیرهای توپی است. هر دو کاربردهای زیادی دارند، بنابراین مطمئن شوید که به چه چیزی نیاز دارید.

وقتی صحبت از اندازه به میان می‌آید، شیر پروانه‌ای نسبتاً سبک است و می‌توان آن را در فضای کوچک‌تری نصب کرد. از طرفی شیر توپی سنگین است و برای نصب نیاز به فضای بیشتری دارد. با این حال، در حالی که شیر پروانه ای مستعد نشتی است، شیر توپی مهر و موم محکم و نشتی صفر را ارائه می دهد. در حالی که شیرهای توپی معمولاً برای کاربردهای کوچکتر ترجیح داده می شوند، می توان از آنها برای کاربردهای فشار بالا استفاده کرد. دومی مزیت نشتی کم را دارد اما تمیز کردن آن سخت است.